Strontvliegen uit Negombo

Chantal en Filip zijn terug naar België. Ik ben met hen mee gereisd naar het westen en ben nu in Negombo. De kust rond Colombo. Een stuk van Sri Lanka die ik nog niet kende. Het voelt alsof ik in een ander land ben.
Veel Duitsers en Engelsen. Schreeuwende mensen met veel te dikke buiken, overdonderende tatoeages, ongepaste kledij en met steeds een groot glas bier voor zich. Toerisme zorgt voor veel jobs. Werk !! Een baan die geld binnen brengt, die helpt om te ontsnappen uit de vicieuze cirkel. Maar is dit werkelijk wat het land nodig heeft ? Rijke Europeanen die hier zowel de jongens als meisjes in de prostitutie duwen ? Die de bevolking hier hebben omgetoverd in zagende en irriterende verkopers.
Iedereen probeert je iets te verkopen. Vriendelijke gezichten hebben steeds een bijbedoeling. Alles draait rond geld en seks. Gisteren zag ik een Singhalese vrouw stomdronken over het strand lopen. Na iedere 5 stappen viel ze neer op het zand. Vrouwen dragen hun haren hier niet in lange vlechten of staartjes. Hun haar is kortgeknipt of verscholen in een pet. Waar is hun fierheid ? Mannen klampen je steeds aan. Willen je van alles verkopen, of vragen je zonder schroom of je seks wil. Dikbuikige, bierdrinkende, oversekste toerist, wil je please ver van Matara blijven ?
Mijn geduld wordt dus flink op de proef gesteld. Ik voel me loslopend wild. Belaagd door het bierdrinkende gespuis en door vele personeelsleden van het hotel, die het blijkbaar vanzelfsprekend vinden dat een alleen reizende vrouw op zoek is naar betalend mannelijk gezelschap.
Ik wil het uitschreeuwen, maar probeer met oosterse waardigheid steeds opnieuw de mannen van me weg te houden.
Is dit wel echt Sri Lanka ? Die lachende gezichten zijn opeens zo lief niet meer.
Mijn laatste 3 dagen zal ik dus vullen met lezen en zonnen, veilig op het terras van mijn kamer. Klinkt zielig, maar is het niet hoor. Ik heb een beach room. Gelijkvloers met zicht op zee.
Eten en drinken lukt me niet. Amandelontsteking. Het is me nu pas duidelijk hoeveel speeksel een mens per dag produceert. Als je het mij vraagt, zwembaden vol. Ben een beetje koortsig ook. Samen met mijn vele pijnstillers zorgt dat er nu wel voor dat ik kan slapen. Geen slaappillen voor mij, leve de ontstekingen !!
En Chantal … Het is me inderdaad niet gelukt om hier resident price te krijgen. Mag hier dokken en betalen als een echte toerist. Heb alles in de strijd gegooid. Mijn paspoort met al mijn stempels, de website, de brief van de estate, naamkaartje van Lucky, … Noppes, … betalen zal ik. Geef mij maar Matara …



Het afscheid van de schooltjes viel me deze keer niet zo moeilijk. Ze zijn goed bezig. Ik heb niet meer het gevoel dat alles zal instorten als ik weg ben. En ik troost me met de gedachte dat ik hier in juli al terug ben.
Mala heeft ideeën zat. Ze wil kippen kweken, kleren verkopen of toch vis verkopen ? We hebben haar geholpen waar we konden. Het is nu aan haar om er iets mee te doen. In ieder geval krijgt ze geen voedsel meer van het project. Ze moet haar leven terug in handen nemen.
Het afscheid van Ankel was moeilijker. Ik heb echt medelijden met die man. Hoe zielig om op die manier oud te worden. Niemand die naar je omkijkt, geen familie, geen vrienden. Hij kan zijn leven geen andere zwaai meer geven. Hij is te oud, te ziek, te veel verankerd met het huis waar hij woont. Wie kan hem nu nog gebruiken ? Wie wil een alcoholverslaafde in huis ?

We hebben alles in de strijd gegooid om een afspraak met de Belgische counsul te versieren. En het is gelukt !! Via veel omwegen. We hebben denk ik zijn hele familie en entourage ontmoet vooraleer we hem te pakken kregen.
Hij is een groot zakenman in Sri Lanka maar heeft de West-Vlaamse eenvoud behouden. Een leuke man, die met veel interesse naar ons verhaal luisterde. We hebben naamkaartjes, websites en email adressen uitgewisseld. Ook hij is van mening dat we best klein blijven. De politieke situatie is onstabiel. De regering wil geen pottenkijkers in het land. Zo weinig mogelijk inmenging van Europeanen, geen commentaar over het bewind. Grote organisaties wordt het werken bijna onmogelijk gemaakt. Save the children uit Amerika is zelfs het land uit gezet. We zijn met heel weinig Belgen die in Sri Lanka werken. Hij wil ons tijdens de grote vakantie eens samenbrengen. Zodat we elkaar leren kennen, en indien nodig kunnen helpen. Blijf heel braaf en stil. Zodat je geen enkele politiek verbonden man of vrouw tegen je hebt. Want eenmaal dit is gebeurt, kom je het land niet meer in. Nu begrijp ik heel goed waarom het management van de plantage aan de theeplukkers steeds verteld dat alle centen van mij persoonlijk komen. Sponsors betekent een organisatie, een groep mensen die samen werken voor een beter Sri Lanka. En groepen willen ze hier niet. Die zijn sterk, die bundelen hun krachten, hebben een luidere stem.
Maar de counsul is en blijft een zakenman. Algauw probeerde hij Filip te overtuigen om hier te investeren. Wie weet moeten we binnenkort meer bezoeken dat de plantage. Eén van de Belgen die het heeft aangedurfd hebben we bezocht. De familie Vandermarliere uit Kortrijk van de Cortez sigaren, heeft hier een prachtige fabriek. We kregen een rondleiding in het bedrijf. Ze werken met honderden mensen. De verhalen die Bart vertelde, waren zo herkenbaar.

Mijn verblijf is dus waardig en in hoog gezelschap afgesloten. Nu nog uitzieken in de zon, zodat ik zondag fris, monster en heel bruin terug kan komen naar het koude grijze België.

See you next week

Ann