Een land in oorlog

De tweede week zit er op. Een week met vooral veel denk – en papierwerk. De politieke en economische situatie in het land, maakt het ons heel moeilijk om te werken. Onze ongeschoolde arbeiders begrijpen niet wat er aan de hand is, en beschuldigen het management van een slecht beleid. Ze hebben geen werk, geen inkomen, dus dat zal wel de schuld zijn van de bazen. Lalin probeert het hoofd koel te houden, maar heeft het moeilijk. Ik begrijp hem heel goed, manager zijn in zo’n periode is hard, heel hard. Wegens de besparingen krijgt hij geen meststof meer voor zijn planten, krijgt hij geen water om tijdens de droogte zijn theeplanten te besproeien. Blijkbaar is de situatie in India gelijklopend. Het aanbod van de thee is nu dus kleiner dan de vraag.
Maar inderdaad onze plantage heeft het nog beter dan de rest. Wij zijn hier, en proberen waar nodig te helpen. Ik heb gerekend, herrekend, gewikt en gewogen. Maar we hebben gewoon weg onvoldoende geld om iedereen te helpen. Dus concentreren we ons op de kinderen.
Zolang de arbeiders geen full time job hebben en dus geen full time loon, zullen we de voedselbedeling in de scholen verhogen. We doen er alles aan om alle kinderen van 0 tot 18 jaar te bereiken.
In de linerooms bij Playschool hebben we een zwaar gehandicapt meisje gevonden. Rainuka is 15 en heeft waarschijnlijk het Angelman syndroom. Ze had zware epileptische aanvallen. Maar die zijn nu dank zij onze medicatie onder controle. Vanaf deze week kan ze starten in onze kleuterschool. Hierdoor is ze niet meer alleen thuis en heeft ze ook iets om naar uit te kijken.

De weg naar de plantage is sedert de bomaanslag versierd met witte vlaggen. Een luguber zicht. Ieder dorp, iedere stad rond de plantage is in de rouw. We waren heel de week getuige van begrafenissen.
Een lange stoet, bijna iedereen in het wit gekleed, een adembenemende stilte, een met bloemen versierde lijkkist.
Het normale leven lijkt nog steeds stil te staan. Iedereen is geschokt dat zoiets ook hier kan gebeuren. Ver van het oorlogsgebied, ver van de hoofdstad. De Singhalesen staan eensgezind achter de regering. De zonen worden naar het leger gestuurd, het patriottisme wordt onderstreept door de vele Singhalese vlaggen in het straatbeeld. Enkele extremisten durven het zelfs aan om onze arbeiders op de plantage te komen intimideren. Het leger kampeert nog steeds dicht bij onze plantage.

Vorige week heb ik Mainschool en Playschool bezocht. In Mainschool hebben we dit jaar 32 kinderen, in Playschool zijn dat er 27. De 6 jarigen zijn naar de grote school getrokken, en doen het volgens de juffen heel goed. De nieuwe kindjes kan je er zo uithalen. Die beginnen spontaan te huilen bij mijn aankomst.
De juf van Mainschool heeft toch wel goed geluisterd naar onze uitleg. Zij begint haar klas echt al in hoeken in te richten.

Morgen komt Sindy aan. Zij zal enkele dagen meedraaien met onze verpleegster. Ze zal de gezinsfiches van Playschool verder afwerken en wordt iedere dag bij Ankel verwacht voor zijn wondverzorging.
Chantal komt donderdagavond aan. Vrijdag mag ze er al direct invliegen want zaterdag geven we een pedagogische studiedag voor alle juffen. Thema van dit jaar is werken rond projecten.
Bovenop het gezelschap, heb ik vanaf morgen weer wijn !!!

Dikke zoenen