Werken met een flanelleke en een négligeetje

Levend verbrand flanelleke en négligeetje hebben mijn voorraad wijn aangevuld. Sindy (flanelleke) zat net als Lieve zwaar aan de pillen. Ik kreeg er weer een zombie bij. Haar eerste dag in Sri Lanka was er ook één van zweven en overleven. Lichamelijk aanwezig maar o zo ver weg.
Chantal (negligeetje) arriveerde onder de kots. Het was niet voldoende om haarzelf onder te kotsen, ze had er ook de taxi bijgenomen. Enfin, met haar kwam ik dus ook in schande. Wat moeten die chauffeurs wel van ons project denken ?
Ze hadden beiden wijn mee, ik heb het hen dus vlug vergeven.

Maandag (in alle rust, want was nog alleen) ben ik naar Mountainschool en Peacock getrokken voor de evaluatie. In Mountainschool zitten we dit jaar met 28 kinderen waarvan er 6 in de kleuterleeftijd zitten. De oudere kinderen gaan nu flink naar school. Een hele grote verandering. Het is me deze keer zelfs gelukt om Shantie naar school te krijgen. En ze doet het heel goed. Ze vindt het heel leuk, en blijkbaar is haar achterstand nog in te halen.
Ons probleemgebied lijkt zich te verschuiven naar Peacock. De theefabriek in dit gebied is wegens de crisis gesloten. De arbeiders uit deze fabriek zitten werkloos thuis. De theeplukkers kunnen maar om de twee dagen aan de slag. De werkloosheidsgraad is in dit gebied nu veel hoger dan in onze andere gebieden. De onvrede van de mensen ligt hier heel hoog.
Sindy is deze week naar Playschool getrokken. Ze heeft daar verder gewerkt aan de familie fiches. Alle gezinnen bezoeken, hun leefsituatie bekijken, alle gezinsleden wegen en meten. Een boeiende, leerrijke maar vooral confronterende opdracht. Ze heeft al 25 gezinnen bezocht. Volgende week zijn er nog 25 te gaan. Ons Angelman syndroom kindje heeft een moeilijke week achter de rug. Het meisje had meerdere aanvallen, en de ouders hadden haar in paniek naar het ziekenhuis gebracht. Sindy heeft het meisje bezocht bij haar thuiskomst. Ankel lijkt herboren sinds Sindy hier is. Hij zit iedere morgen welgemutst op zijn muurtje te wachten tot we er zijn. Ik zorg voor de babbel en het ontbijt. Sindy verzorgt zijn voet.

Chantal heeft zich bezig gehouden met de pedagogische studiedag. Net als vorig jaar was deze studiedag een belangrijk evenement op de plantage. Iedereen met een beetje naam of faam kwam een kijkje nemen. De echtgenote van de manager, mevrouw Schiranie werd de tolk van dienst. Een lieve vrouw die echt begaan is met het welzijn van de arbeiders van de plantage. Het thema van dit jaar was : werken rond thema’s of maw werken met projecten. In de voormiddag kregen de juffen de theorie. Een zwaar en lastig onderdeel. Maar ze luisterden heel aandachtig. Vooral de juf van Mainschool stelde veel vragen. In de namiddag gaven we heel wat praktische informatie, en kreeg elke juf een pakket met les- en speelmateriaal. We wilden afsluiten met het aanleren van enkele kinderdansjes en een lesje schrijfdans. Maar kregen te kampen met een technisch probleem. De Cd speler die Thierry aan onze schooltjes schonk, weigerde elke dienst. Mvr. Schiranie trommelde haar man nog eens op. Zo werd de manager de Dj van dienst.
De komende dagen heeft Chantal het nog heel druk, ze wil nog in iedere school les gaan geven. De theorie die de juffen tijdens de studiedag hebben gezien, moet nog in praktijk worden omgezet.
Onze laatste week op de plantage wordt nog heel druk. Sindy moet nog zeker 25 gezinnen bezoeken en Chantal wil nog les geven in elk schooltje.
Iedereen ziet het einde naderen, en wil nog van alles met me regelen. Ik word deze week zowat overal en bij iedereen ter gelijk verwacht. Een maand lijkt lang, maar de tijd is werkelijk weer voorbij gevlogen. Er is al veel werk verzet, maar deze week wordt nog hectisch.

Groetjes van Sindy, Chantal en Ann