Valiezen inpakken

De opkuis in van start gegaan. Kasten worden ondersteboven gekeerd, wat moet mee ? Wat geven we aan wie ? De huisbazin is vorige week langs geweest. Een typische dame uit de hoogste kaste. Heel veel show, wreed vriendelijk maar ook zo uit op centen. Ik heb toch mijn zin kunnen doordrijven. In plaats dat ik haar nog geld heb moeten betalen, heeft zij me er gegeven. Ze heeft getoond wat van haar is. De rest delen we uit aan onze staff. Een grote doos staat klaar om de spullen in te stoppen die we tijdens ons volgende bezoek zullen nodig hebben. En Odette, je hebt geen gelijk gekregen. Er is weinig tot niks verkeerd gewassen. De kleren die we niet terug nemen naar huis, zijn ofwel versleten ofwel te klein. En ja, er lopen hier nu kinderen rond in een romantisch kleedje van Essentiel.
Het wordt menens. Mala en Ankel lopen constant te wenen, de zussen lopen nerveus van de één naar de ander. Gisteren avond was Ankel weer zo emotioneel dat zelfs Iza in tranen is uitgebarsten. Het afscheid wordt heel hard.

Ons laatste weekend zijn we terug naar Talala geweest. Twee dagen zalig niks doen samen met Ann en Sandrine. De zondag hadden we onze staff : Ankel, Mala en Lucky uitgenodigd op de lunch. Frietjes met kip en salade. Belgischer kan niet. Iedereen had een week geoefend om met vork en mes te eten. En … het is hun gelukt. De kinderen van Mala en Lucky kwamen bijna gek toen ze het zwembad zagen. Ze waren er dan ook met geen stokken uit te krijgen. Het is me niet gelukt om Mala in het zwembad te krijgen. Ze stond heel de tijd aan de boord van het zwembad. Ik vertelde haar dat ik een strandkleedje had, dat ze kon aandoen, maar neen. De preutse cultuur hield haar in haar kleren. Eerlijk gezegd is er ook weinigs moois aan om een Singalese vrouw in het zwembad te zien. De schouders en de knieën bedekt. En ontharen moet hier nog uitgevonden worden. Tijdens onze schoonheidsbeurten (wax, pedicure en manicure momenten), kregen we Mala, en vroeger Harchinie niet in ons salon. Neuzen, giechelen, verschrikt kijken ja, … maar de kleren bleven aan. Leve de haargroei, leven en laten leven, take me like I am. Zijn wij nu stom dat we ons laten vangen aan een mode verschijnsel ? Ons laten pijnigen om … ja, waarom eigenlijk ? Omdat ik zot kom van overtollige haargroei. Brrr, zelfs bij een man krijg ik er de kriebels van.
Over mannen gesproken. Hoe zit dat nu in thuisland ? Lopen ze daar nog steeds zo onverschillig en boos rond ? Blik op oneindig en snel doorlopen ? Stressy en voor niks en niemand tijd ? Of hebben ze de gewoontes van hier overgenomen ? Witte tandjes blootlachen, vriendelijk zwaaien, gesprekje aanknopen ? Ik ga ze missen. Inderdaad ze zijn te klein, te mager, … Maar die witte tandjes …

Lucky begint ook nerveus te worden. Volgende week staat hij er alleen voor. De computerlessen gaan tot diep in de nacht door. De hele boekhouding moet tot vervelends toe worden toegelicht. De wekelijkse boodschappenlijst staat al in ieder schriftje die hij heeft. De to do lijst staat zelfs al op words. Het is een schatje. Ik ben blij dat we zo iemand hebben gevonden. We kunnen hem echt met een gerust hart alleen laten verder werken. Hij zal dat uitstekend doen.

Op de plantages zijn de laatste belangrijke beslissingen genomen. De rolstoel is aangekocht en afgeleverd. De allerarmste kinderen uit het bergschooltje hebben de toelating gekregen om naar de Tamilschool te gaan. Ons slechthorend jongentje is naar de dokter geweest. Alle kinderen hebben een tandenborstel en een luizenkam gekregen. De tandarts zal het heel druk krijgen, want de kids zullen er samen met Lucky naartoe gaan. De estimate voor de herstelling- en schilderwerken voor de bergschool en de playschool is goedgekeurd. De bijlessen voor de begeleiders staan op punt. Lucky zal twee keer per week Engelse les geven aan de oudere kinderen en de begeleiders. En … de juffen krijgen vanaf nu iedere week een computerles zodat ze bij mijn volgende bezoek de computer kunnen introduceren in de klas. Het voedselprogramma is bekeken en goedgekeurd. De maandelijkse oudervergadering is een feit. Daar zal vooral gepraat worden over hygiëne, voeding en onderwijs. Deze vergaderingen worden gegeven door de welfare teacher van de plantage.
Al het speelgoed is afgegeven. De schooltjes hebben qua materiaal nu zeker evenveel als een Singalese school.

Het thuisfront heeft ook niet stil gezeten. Philip, Christophe en Thierry organiseren een feestje bij onze thuiskomst. Dinsdag 27 maart om 19 u 30 in de Hoop. We zouden het heel leuk vinden om jullie allemaal terug te zien. Wij worden morgen nog op de plantage verwacht. Het zal een emotioneel afscheid worden. Donderdag en vrijdag zal je ons op het strand vinden. Nog een laatste couche leggen. Leve de koplampen en de witte poepen !!

Dikke zoenen
Ann en de zussen