Team 2 is vertrokken

Het was een emotioneel afscheid gisterenavond. Team 2 is terug naar huis vertrokken. En Clarisse, is mee vertrokken. Na 2 maand … Het zal raar doen.
Een kort overzicht :
Het nieuwe schooltje is bijna af. We hebben de kleuren voor de muren gekozen. Met een beetje geluk kan ik die vandaag al gaan bewonderen. We hebben een juf gevonden. Dus kunnen we binnenkort hier aan de slag. Het schooltje heeft ook een naam gekregen : Waraham. (wordt uitgesproken als Waregem)
Het bergschooltje loop als een trein. Enkele thuisblijvers hebben we met ons voedselprogramma overtuigd om naar school te komen. En ja hoor : één voor één zijn dat kinderen met ondervoeding. We zijn gelukkig dat we deze kindjes bereiken.
Playschool is Clarisse haar schooltje geworden. Ik kreeg ze daar met geen stokken meer weg. Iedere dag ging ze de leerkracht helpen. Iedereen vond het dan ook zielig dat ze vertrok. De juf moest zelfs een traantje wegpinken.
En main school : ja daar kan er niks verbeteren. Dat team doet het heel goed.
Team 2 was het luidruchtigste team tot nu toe. 4 vrouwen tussen al die mooie witte mannen tanden. Er is wat afgegiecheld. Lucky stond met momenten in schuim en zweet om ons te kunnen bijbenen. Er moesten veel beslissingen genomen worden deze week : de tafels, de kasten, de kleuren. In plaats van met één baas, kreeg hij er nu 4 op zijn dak. En eerlijk gezegd, als het op bazen aankomt doen de zussen ook al heel goed mee. Clarisse heeft heel de week gewerkt op playschool. Dorine en tante Tonia namen het bergschooltje over.
Toen we s’avonds thuis kwamen, ontpopte vooral Dorine zich tot een ware leerkracht voor de zussen. Daar ligt een nieuwe toekomst voor haar klaar. Het onderwijs in. Tante Tonia had het s’avonds vooral druk met Roodtandje. Hij heeft er weer een nieuwe vriendin bij. En ja, hoor, hij stond weer te wenen bij het afscheid. Clarisse ging na een drukke dagtaak richting Tnunami kamp. Daar ging ze Engelse les geven.
Op de weg naar de plantages heb ik een oma-tje ontdekt. Een heel tenger, dementerend vrouwtje. Ze is daar volgens de buren, afgezet door haar familie. Die konden een dementerend mens in hun huis niet meer aan. Dus leeft dat besje nu op straat. Iedere dag wordt dat nu ook een vaste stopplaats. Wonden ontsmetten een babbelke slaan (ja, in het vlaams) en wat eten afgeven.
En groot nieuws !! Het dak van mala’s huis is klaar. Nu mag het gaan regenen. Tante Tonia, Dorine en Clarisse hadden zo een medelijden met dit gezin dat ze haar een bed hebben cadeau gedaan. Dat afgeven werd naar goede gewoonte met veel lawaai en gelach ingezet. Maar eindigde in stilte en met een traan. Het hele gezin stond met de tranen in de ogen van geluk.
Het was goed deze week. We hebben goed gewerkt. We hebben weeral enkele mensen gelukkig gemaakt.
EN !!! HET GROTE NIEUWS !!! We hebben gisteren Ayla haar grote zussenfeest gevierd !! Jammergenoeg zonder paps. Maar gelukkig kon dit wel samen met Clarisse, tante Tonia en Dorine. Ann en Sandrine zijn natuurlijk ook eens langsgeweest !!

Dikke oude mama zoenen
Ann

Clarisse : Mala is juist toegekomen. Ze hebben niet goed geslapen !! De meisjes moesten wenen omdat jij weg was.